Al weken daalt het aantal coronapatiënten in ziekenhuizen. Op de verpleegafdeling is de vermindering bijzonder duidelijk. Dit geeft het verplegend personeel enige opluchting, maar het betekent niet dat de druk weg is. Verpleegkundigen zijn uitgeput na de laatste coronagolf, en dan is er nog enorm veel uitgestelde zorg die moet worden verleend. We kijken in de artikel naar de situatie op de corona-afdeling van het Tilburgse Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis.
Nog steeds coronapatiënten, op eerder ongebruikte afdeling
Coronapatiënten in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (ETZ) worden behandeld op een normaal ongebruikte afdeling. Afgelopen zomer werd de zogenaamde cohortafdeling gesloten, maar begin november is deze weer opengegaan. Er zijn 21 bedden beschikbaar voor coronapatiënten, maar die worden niet allemaal gebruikt. Suzan Schouten, teamleider interne geneeskunde in het Tilburgse ziekenhuis, vult aan: “Het geeft een stukje gemoedsrust.” “We beginnen een afname waar te nemen.”
Elke dag staan Jill Berens en Jessica Libregts aan het bed van patiënten van Corona. Ze werken meestal op de afdeling interne geneeskunde, hoewel ze al een paar keer als vrijwilliger op de cohortafdeling hebben gewerkt. “We waren hier vorig jaar negen maanden, en het is moeilijk om die gevoelens achter je te laten,” zegt Libregts. “Toen ik hier terugkwam, kwam ik erachter wat er allemaal achter deze deuren was gebeurd. Het is een heftige tijd geweest.”
“We hadden geen tijd om na te denken over wat er gebeurd was.” Ze zei: “Het ging maar door en door.” “We hebben onze staart achterna gezeten.”
Eindelijk tijd voor een beetje besef
Verpleegkundigen hebben nu meer tijd om te beseffen hoeveel tijd ze achter zich hebben. Dat betekent dat er iets meer tijd is voor interactie met collega’s, en dat patiënten meer zorg krijgen. “Daarna ga je in een stoel naast het bed zitten en praten.” De patiënt is al lange tijd ziek en heeft niemand gezien. “Ze hebben het hard nodig”, legt Berens uit. “Uiteindelijk is dat waar je werk om draait”, vult Libregts aan.
Verpleegkundigen die vóór de coronacrisis op andere afdelingen van het ziekenhuis werkten, werken op de cohortafdeling. Sommigen, zoals Berens en Libregts, zijn afkomstig uit de interne geneeskunde, maar anderen zijn afkomstig uit de urologie en de orthopedie.
Het omgaan met coronapatiënten is vooral voor de laatste twee groepen een uitdaging geweest, aldus Schouten. “Zij zijn niet gewend om veel mensen te zien overlijden op de afdeling orthopedie.” Sommige collega’s vinden dit moeilijk om mee om te gaan. Hier is door het ziekenhuis goed over nagedacht.”
Versoepelingen geven nieuwe zorgen
Het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis heeft vorige week twee nieuwe operatiekamers geopend omdat het aantal coronapatiënten de afgelopen weken sterk is afgenomen. Twaalf van de twintig operatiekamers van het ziekenhuis zijn nu operationeel, waardoor extra reguliere zorg kan worden verleend.
Vanwege de verminderde druk voelen Schouten, Berens en Libregts mee met de versoepelingen die het kabinet afgelopen weekend heeft doorgevoerd. Zij kijken daarentegen met ingehouden adem uit naar de komende weken en maanden. “Ik begrijp wat er aan de hand is, maar ik houd mijn adem in. Telkens als er een stilte was, groeide het aantal mensen in het ziekenhuis. “Ik ben benieuwd hoe dat nu uitpakt”, zegt Berens.
Veel inhaaloperaties, naar reguliere zorg
Ook al is de stijging van het aantal opnames kleiner dan verwacht, de druk zal blijven. Een groot aantal mensen wacht nog steeds op uitgestelde reguliere zorg. Alleen al in het ETZ gaat het om vierduizend operatie-uren, en in het hele land om honderdduizenden operaties.
Deze inhaaloperaties moeten worden uitgevoerd naast de lopende reguliere zorg. Ziekenhuizen hebben al te kampen met personeelstekorten en zijn gewend efficiënt te werken, maar nu moeten ze ook nog een toevloed van inhaalzorg verwerken. “Als je alles bij elkaar optelt en erover nadenkt,” zegt Libregts, “zijn dit heftige tijden.” “Als deze storm (hoge aantallen coronapatiënten, red.) voorbij is, staat ons weer een storm van vertraagde zorg te wachten.”
